Atatürk Orman Çiftliği, modern tarım ve endüstriyel üretim tekniklerini boş zaman aktiviteleri ile birleştirerek bir kent çiftliği olarak geliştirilen ve Türkiye Cumhuriyeti’nin temel felsefesi olan yeni bir toplum yaratma ilkesini temsil eden benzersiz bir mekânsal pratiktir. Bu sebeple onu değerlendirirken basit bir toprak problemi ya da miras konusu olarak ele almak indirgemeci bir yaklaşım olacaktır. Kitap, farklı ülkelerde mekânsal deneyim açısından benzerlik gösteren yönlerinin çok az olduğu Atatürk Orman Çiftliği’nin varlığının; ulusun kültürel dönüşümü için bilinçli bir katkı olarak değerlendirilmesi gerektiğini ve kültürün dönüştürülmesinde bir araç olmasının eşsiz bir durum olduğunu ele almaktadır.